Dit zijn de 10 ritten: van Comblain-au-Pont naar Trois-Ponts 40 km, van Trois-Ponts naar Hamoir 34 km, van Durbuy naar La Roche-en-Ardenne 29 km, van Erezée naar Basse-Bodeux 25,5 km, van Vielsalm naar St. Vith 21,3 km van Rochefort naar St-Hubert 21,5 km, van Neufchâteau naar Florenville 24 km van Muno naar Bertrix 26,5 km, van Mortehan naar Noirefontaine 16,5 km en ten slotte, van Paliseul naar Barrière de Champion 52 km.
Rijden om te rijden
Je hebt zo van die dagen: de zon schijnt, de lucht ruikt prikkelend uitdagend, je hebt niets dringends om handen, je wil lol trappen. Veel kans dat op zo’n dag je de lust bekruipt om een stevig potje met de motor te gaan rijden. Maar dan niet in het overbevolkte Vlaanderen waar lintbebouwing, files en flitscontroles legio zijn. Je wil genieten van bochtige Ardense stuurwegen en dat ligt nogal moeilijk als je de hele dag met je neus in een road book moet zitten snuffelen. Cultuur en geschiedenis kunnen je op zo’n dag al helemaal gestolen worden, want je wil gewoon rijden om het plezier van het rijden. Speciaal voor die dagen zochten wij tien niet te versmaden stuurweggetjes op, waarvan het kortste 16,5 km bochtenplezier biedt zonder dat je één keer van richting dient te veranderen, het langste stuk leidt je 52 bochtige kilometers verder!
Van Comblain-au-Pont naar Trois-Ponts N 633 - 40 km De N 633 volgt vanuit Comblain-au-Pont de soms bizarre kronkels van de Amblève. Het traject begint zacht glooiend - ideaal om opgewarmd te raken - om geleidelijk aan steeds bochtiger te worden. Geregeld duik je de bossen in om dan plots weer te genieten van een prachtig vergezicht. Best begin je niet al te overmoedig aan het bochtenwerk, want het asfalt is aanvankelijk niet helemaal biljartvlak. In het gezellige Aywaille is het even opletten en moet je doorheen het stadje richting Remouchamps tot Trois-Ponts, het eindpunt van deze stuurweg, op de bordjes aangegeven staat. Wie nood heeft aan drukte en massa’s joelende koters kan even een stopje inlassen aan de watervallen van Coo, eventueel om er vrouw en kinderen te droppen, want intussen is het echte stuurwerk al volop aan de gang.
Van Trois-Ponts naar Hamoir N 66 - 34 km Vanuit Trois-Ponts voert de N 66 ons gedurende 34 bochtige kilometers naar het westen, meer bepaald naar Hamoir. Ook hier veel bosrijk gebied, waarbij de verkoelende schaduwpartijen tijdens de hete zomermaanden een waar godsgeschenk zijn. Het asfaltlint kronkelt dat het een lieve lust is, het asfalt is goed en het aantal bochten per kilometer neemt alsmaar toe. Van verkeersdrukte of –overlast is geen sprake. Het gas dient dan ook alleen maar in een handvol dorpskernen terug dichtgeschroefd te worden. Wij genoten in het mooie en op weekdagen rustige Hamoir van een hapje, tijdens het weekend kan je genieten van een bijna ononderbroken sliert op- en afrijdende motorrijders, want het stadje is zowat het knooppunt tussen Trois-Ponts, Durbuy, Esneux en Huy. Eender welke richting je uitgaat, stuurplezier gegarandeerd!
Van Durbuy naar La Roche-en-Ardenne N 833 - 29 km De N 833 begint eigenlijk al in het petieterige Tohonge, maar een vijftal kilometer verder bevindt zich het kleinste stadje van België: Durbuy. Het Mekka van de Belgische motorrijder, gezellig en best te genieten op weekdagen, een permanent motortreffen (inclusief motorfiles) op zonnige zater- en zondagen. Van hieruit loopt het langs en over de Ourthe naar La Roche-en-Ardenne. De vering stel je best niet te streng af, want de wegbedekking laat soms behoorlijk te wensen over. Voor wie de laatste micrometertjes siliconen van de bandjes wil rijden en pas blij is wanneer hij de grondspeling van zijn motor kan opgebruiken is dit niet de ideale weg. Het korte draai en keerwerk is er hier niet bij, in ruil kan je zacht heen en weer sturend genieten van de omgeving die eerst vrij uitgestrekt is en dan overgaat in lichte bebossing. De laatste kilometers voor La Roche stuur je dan rakelings langs de rotswanden heen, met als toetje bij aankomst een blik op de magistrale ruïnes.
Van Erezée naar Basse-Bodeux N 807 / N 651 - 25,5 km In tegenstelling tot het asfaltlint tussen Durbuy en La Roche is dat van de N 807 nagelnieuw en biljartvlak, zijn de bochten korter en volgen ze elkaar in een ijltempo op. Vanuit Erezée volg je eerst richting Manhay, in dit gehucht steek je de N 30 over en kronkel je gewoon verder waarbij je richting Trois-Ponts volgt. Heel even lijkt er een einde te komen aan het bochtenballet, de korte bochten maken plaats voor lange zwiepers, maar eens voorbij Bra duik je terug de bossen in, inclusief behoorlijke hoogteverschillen met uiteraard opnieuw uitdagend stuurwerk tot gevolg. Toen wij begin juli de route uitstippelden was het asfalt amper droog, nog niet voorzien van wegmarkeringen maar wel met af en toe wat verraderlijke grindsporen. Met een beetje geluk zijn de wegen echter schoongereden wanneer u er zelf op uit trekt zodat er met volle teugen en ongeremd kan genoten worden van deze stuurweg ‘par excellence’.
Van Vielsalm naar St. Vith N 675 - 21,3 km Aanvankelijk loopt de N 675 lekker breed en snel in noordoostelijke richting, wat echter wel betekent dat al het tragere verkeer meteen ergernis opwekt. En dat verkeer is er spijtig genoeg nog vrij veel ook, want behoorlijk wat multiwielers kiezen voor dit traject richting E 42 om de drukke N 68 te vermijden. Na een tiental kilometer draait de N 675 rechtsaf terwijl de hoofdweg overgaat in de N 659 (even opletten dus) en hiermee ben je meteen van elke mogelijk verkeersoverlast verlost. Van hieruit genieten we bijna solitair van één van de mooiste stukjes van de dag. Het bitumen lijkt met de grootste zorg en de waterpas in de hand aangelegd, de kronkels zijn voorspelbaar en net zoals we ze graag hebben. Niet te kort, evenmin zodanig lang dat je vreselijk hard aan het gas moet hangen om er plezier aan te beleven. Eventueel een mooie afsluiter, want je wordt voor St. Vith onder de E 42 door geleid die je desgewenst huiswaarts voert. Wie het historische St. Vith niet per se moet gezien hebben kan overigens best hier de oprit nemen, want de laatste kilometertjes stellen niet zo veel meer voor.
Van Rochefort naar St-Hubert N 803 - 21,5 km Het pittoreske Rochefort is het meest noordelijk gelegen punt op de vijf hieronder beschreven stuurwegen, op z’n 110 km van de hoofdstad. Na een kopje koffie met zicht op het imposante kerkgebouw rijden we door het centrum de N 803 op. Het handvol bochten langsheen de historische gebouwen doet de snelweg snel vergeten. Vervolgens gaat het eerst op en neer de provincie Luxemburg binnen, naarmate de kilometers aandikken, gaat het steeds nadrukkelijker draaien en keren. Het asfalt is perfect, er zijn weinig of geen andere verkeersdeelnemers en het ochtendhumeur ruimt plaats voor een permanente grijns. Van in St.-Hubert kiezen wij voor een saai maar efficiënt verbindingsstuk verder zuidwaarts, maar wie niet de andere vier stuurwegen op de agenda heeft staan, kan naar keuze opteren voor een mooi baantje in noordelijke, oostelijke of westelijke richting.
Van Neufchâteau naar Florenville N 85 - 24 km Vanuit Neufchâteau gaat het nog verder zuidelijk tot in Florenville, net voor de Franse grens. Best nuttig je vooraf geen te zware maaltijd, want vanaf de eerste kilometers dient de motor flink heen en weer gegooid te worden. Door elkaar geschud wordt je echter niet, want de wegen zijn in onberispelijke staat. Of de provincie Luxemburg een groter budget heeft voor het onderhoud van de infrastructuur, kunnen we niet met zekerheid zeggen, maar ultrafijn rijden is het in elk geval. De groene omkadering wordt slechts enkele keren afgewisseld met kleine dorpjes en één keer door een bescheiden waterloop (de Vierre, eventueel goed voor een verfrissend plonsje). Enkel de laatste kilometers gaat het een beetje te veel rechtdoor, maar met een beetje goede wil bekijk je dat als een welgekomen rustpauze na al die noeste arbeid.
Van Muno naar Bertrix N 884 - 26,5 km Muno is niet meer dan een klein niemendalletje op zo’n 10 km van Florenville, maar van hieruit vertrekt wel één van de mooiste wegen die ons landje rijk is. Aanvankelijk gaat het tussen de velden door en ondanks het feit dat de tractoren nog maar net het veld verlaten hebben (we zagen er zelfs nog enkele) is het niet slalommen tussen al dan niet verdacht ruikende moddersporen. Vier kilometer na Muno moet je wel even opletten dat je de afslag Herbeumont niet als een razende gek voorbijstormt, zoniet ben je zonder het te beseffen richting Ste.-Cécile aan het blazen en dan mis je een deel van de natte droom die deze weg toch is. Spijtig genoeg werd het voor ons danig om zeep geholpen door een plaatselijk wielerevenement, zij het enkel op die plaatsen waar het bergop ging, want in de afdaling halen de jonge kerels in die afschuwelijke pakjes vlotjes 70 tot 80 km/uur, haarspeldbochten of niet, en dat met een pinkbreed rubbertje om de velgen...
Van Mortehan naar Noirefontaine N 865 / N 816 / N 866 - 16,5 km In Mortehan worden we alweer het slachtoffer van dezelfde wielergekte als we even halt houden om van één van de mooie vergezichten te genieten. Het hele peloton raast voorbij nog voor we aan onze motor zijn en wanneer het even later met 16% omhoog gaat is het helemaal om zeep. Geen probleem met enkele tientallen paarden onder je kont, maar als pezige beentjes en trappers de klus moeten klaren zakt de snelheid tot onder de 30 km/u. Even een sigaretje... en dan nog eentje voor die laatste dikkerd die de berg niet op raakt. Eens de weg vrij is het met volle teugen genieten van deze 16,5 km waarbij de motor maximum 200 meter lang rechtop staat. Amusement met een grote A.
Van Paliseul naar Barrière de Champion N 889 - 52 km Eigenlijk begint de N 889 al ter hoogte van de N 89 maar aangezien de eerste 7 km toch vrijwel rechtdoor lopen, nemen we Paliseul als beginpunt. Met 52 km voor de boeg zal eentje meer of minder de zaak niet maken. Van in Paliseul volg je Rochefort tot je genietend van het gevarieerde parcours net na het kleine gehuchtje Wavreille ‘Champlon’ op de wegwijzers ziet staan. Op dit traject kom je verscheidene gezellige dorpjes met bijbehorende drankgelegenheden tegen, het ene nog verleidelijker dan het andere. Verder blijft het tot op het einde fijn sturen, waarbij je eens voorbij Nassogne de baan bijna uitsluitend voor jezelf hebt. Wel moet je opletten voor de zwarte pekstroken, want bij temperaturen die flirten met de dertig graden verwordt het goedje tot een vloeibare brij die maar weinig grip biedt. De N 889 eindigt in Barrière de Champlon, waar we ons nog snel even in de illegaliteit begeven om twee vreemde houten constructies links van de weg te exploreren. Het blijken niet meer dan mooi vormgegeven containers voor strooizout te zijn... Wie intussen - moe maar voldaan - klaar is om huiswaarts te keren, kan van hieruit makkelijk Namen bereiken via de N 4 om daar langs de E 411 op Brussel aan te leggen.
Comments - 10 mooie wegen motoren (1)
C Biesmans
- 22/03/2006
Als eerste rit van het seizoen in de ardennen, is dit een mooie start. 200km stuurplezier. 'Big smile on your face' gegarandeerd. (gereden 16-03-2006)
(8)2LogosWEB.jpg)
